“Στη Νέα Υόρκη το χειμώνα του ΄68”
Reply
Monthly Archives: May 2013
Απουσιάζει η αναφορά στο μίσος λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου στην τροπολογία που προτείνει η ΝΔ για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο
Σας παραθέτουμε το νομοσχέδιο που προτείνει η Νέα Δημοκρατία για την αντιμετώπιση της ρατσιστικής βίας. Δύο είναι τα βασικά αρνητικά του χαρακτηριστικά: πρώτον, αποκλείει από την επιβολή ποινών το κράτος και τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, δηλαδή την αστυνομία, τα πολιτικά κόμματα και την Εκκλησία (ΝΠΔΔ). Δεύτερον, απουσιάζει η αναφορά στο μίσος λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου, αντίθετα με το νομοσχέδιο που προτείνουν από κοινού το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ.
Η πρόταση νόμου της Νέας Δημοκρατίας διαρθρώνεται σε τέσσερα άρθρα:
• Το άρθρο 1, τροποποιεί το αντίστοιχο πρώτο άρθρο του ν. 927/1979, και προβλέπει φυλάκιση από 3 μήνες και έως 3 χρόνια, καθώς και χρηματική ποινή από 5.000 μέχρι 20.000 ευρώ, για όποιον υποκινεί ή προκαλεί βία και μίσος ενάντια σε άλλα πρόσωπα, για τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές και την εθνική ή εθνολογική τους καταγωγή. Η νέα διατύπωση διαφέρει από την παλιά, στο ότι βάζει στο στόχαστρό της και την ρατσιστική ή μισαλλόδοξη προπαγάνδα που ασκείται μέσω του Διαδικτύου και στο ότι προβλέπει ελάχιστες ποινές φυλάκισης και χρηματικών προστίμων, που απουσιάζουν απ’ την υφιστάμενη διάταξη.
• Το άρθρο 2 του νομοσχεδίου, τροποποιεί το αντίστοιχο δεύτερο άρθρο του ν.927/1979 και προβλέπει τις πιο πάνω ποινές και για όσους επιδοκιμάζουν, ή υποτιμούν τη σοβαρότητα των ναζιστικών εγκλημάτων, του εβραϊκού ολοκαυτώματος και των υπολοίπων γενοκτονιών που έχουν αναγνωριστεί από την ελληνική Βουλή και τα ελληνικά ή διεθνή δικαστήρια με αμετάκλητη απόφαση. Έτσι, η νομοθετική αυτή ρύθμιση, θέτει εξίσου στο στόχαστρό της τους αρνητές του Ολοκαυτώματος και εκείνους που αρνούνται την γενοκτονία των Ποντίων και των Αρμενίων, οι οποίες έχουν αναγνωριστεί από την ελληνική Βουλή. Τέτοιες ρυθμίσεις απουσιάζουν επίσης από το σημερινό νομοθετικό πλαίσιο. Στο ίδιο άρθρο, προβλέπονται επίσης και διοικητικά πρόστιμα από 10.000 ευρώ έως και 100.000 ευρώ, καθώς και αποκλεισμός από δημόσιες παροχές πάσης φύσεως, για νομικά πρόσωπα (π.χ. πολιτικά κόμματα), των οποίων οι νόμιμοι εκπρόσωποι έχουν καταδικαστεί αμετάκλητα για παραβάσεις των ως άνω διατάξεων.
• Στο άρθρο 3 του νομοσχεδίου, εισάγεται εξαίρεση για τα προηγούμενα άρθρα, η οποία αφορά το ίδιο το κράτος και τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου (στα οποία υπάγεται και η Εκκλησία) : «Οι διατάξεις των άρθρων 1 και 2 του παρόντος νόμου, δεν εφαρμόζονται ως προς το κράτος και τα όργανά του, τα ΝΠΔΔ και τα όργανά τους, και τους διεθνείς οργανισμούς δημοσίου δικαίου».
• Τέλος, με το άρθρο 4 του νομοσχεδίου, τροποποιείται το άρθρο 79 του Ποινικού Κώδικα, με αναβαθμισμένη τη σημασία των ρατσιστικών κινήτρων ενός εγκλήματος για τα δικαστήρια που το εκδικάζουν: Ενώ στην προηγούμενη διατύπωση του άρθρου 79, η τέλεση ενός εγκλήματος με ρατσιστικά ή μισαλλόδοξα κίνητρα συνιστούσε «επιβαρυντική περίσταση», με τη νέα διάταξη το δικαστήριο επιφορτίζεται να εξετάσει ειδικά εάν η εκτέλεση της πράξης προκλήθηκε από μίσος λόγω της φυλής, του χρώματος, της θρησκείας, των γενεαλογικών καταβολών, ή της εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής του παθόντος. Σημειώνεται επίσης, ότι από τη νέα διατύπωση απουσιάζει η αναφορά στο «μίσος λόγω διαφορετικού γενετήσιου προσανατολισμού», το οποίο συνιστά μέχρι σήμερα, «επιβαρυντική περίσταση».
Πηγή: Ελευθεροτυπία 30/5/2013
Η Ερώτηση της Μαργαρίτας
Είσαι μέσα στις Συμπληγάδες πέτρες της αναζήτησης σου, που ανοιγοκλείνουν ακατάπαυστα. Κάμε να μη σε συντρίψουν. Μαζί με τους Αργοναύτες.
Ανεβάζεις το βράχο της απορίας σου από τη βάση του όρους στην κορυφή, και γκρεμίζεται ακατάπαυστα. Κάμε να μην παραιτηθείς. Μαζί με το Σίσυφο.
Δεμένος πιστάγκωνα σκύβεις στη λίμνη να πιεις, και κάτωθέ σου το νερό υποχωρεί ακατάπαυστα. Κάμε να μην πεθάνεις από τη δίψα σου. Μαζί με τον Τάνταλο.
Και σ’ ένα πλαίσιο καταλογισμού ευθυνών αναφορικά με την ατομική μας προαίρεση, στην ερώτηση της Μαργαρίτας η απόκριση του Φάουστ θα είχε να μας ειπεί:
Όποιος πιστεύει στο θεό, έχει μέσα του ένα νεκρό θεό. Όποιος δεν πιστεύει στο θεό, έχει μέσα του ένα νεκρό άνθρωπο.
Όποιος πιστεύει αλλά και δεν πιστεύει στο θεό, έχει μέσα του ζωντανό το νόμο της φύσης. Απλά, καταληπτά, και στα μέτρα του ανθρώπου ζει το θαύμα του κόσμου.
—-
Margaret: Without wanting it, though. You’ve passed so many years without confession, or mass. Do you believe in God?
Faust: My darling, who dare say: ‘I believe in God’? Choose priest to ask, or sage, the answer would seem a joke, would it not, played on whoever asks?
http://www.poetryintranslation.com/PITBR/German/FaustIScenesXVItoXXV.htm
Το Ιδρωμένο t-shirt
Χθες βρέθηκα σε κατάστημα γνωστής αλυσίδας ρούχων (στα H&M) σε περιοχή των βορείων προαστίων (στο Χαλάνδρι). Περιφερόμουν κάπως αδιάφορα όταν άκουσα έναν κύριο, κάπως έξαλλο, να μαλώνει με τον Manager (τον υπεύθυνο καταστήματος).
Long story short: Ο κύριος μπήκε στο κατάστημα, δοκίμασε μια μπλούζα – προφανώς βγάζοντας τη δική του – και στο μεταξύ, κάποιος έκλεψε τη δική του.
Λεπτομέρεια: Κατά το παρελθόν, είχαν κλέψει τον κύριο άλλες 2 φορές στο ίδιο κατάστημα. Μία φορά τα κλειδιά του και μια φορά το πορτοφόλι του. Τις προηγούμενες φορές τον κλέψανε ενώ ήταν στα δοκιμαστήρια, έτσι αυτή τη φορά αποφάσισε να δοκιμάσει την υποψήφια μπλούζα εκτός δοκιμαστηρίων, κάπου στο χύμα, μέσα στο κατάστημα.
(Εδώ ας κάνουμε μία σημείωση πως, okay, σε τέτοια καταστήματα προσέχεις τα πράγματα σου ως κόρη οφθαλμού, και, okay, είσαι μάλλον λίγο αφελής αν θεωρείς πως αν τα αφήσεις ανέμελα πάνω σε έναν πάγκο, γυρίσεις την πλάτη σου και κοιταχτείς στον καθρέφτη, μετά θα τα ξαναβρείς. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα).
Μια και δυο, γραπώνει ο κύριος τον security (κοντούλης, αδυνατούλης, με αλεξίσφαιρο γιλέκο που θα εφάρμοζε καλύτερα στον Hodor, ο τρόμος ο ίδιος) μπας και βρει τον ληστή με το ιδρωμένο t-shirt του ή, στην ευτυχέστερη περίπτωση, τον υπάλληλο που την μάζεψε με τα υπόλοιπα πεταμένα ρούχα.
Άφαντο το t-shirt. Στο μεταξύ, ο κύριος περιφέρεται με μια μπλούζα στο πράσινο της χλόης (αυτή που δοκίμαζε δηλαδή). Green is the new black, apparently.
Τελικά, ο security του πρότεινε ν’ απευθυνθεί στον manager, όπου ο τελευταίος είπε στον κύριο πως πρέπει να πληρώσει το μπλουζάκι προκειμένου να μην φύγει ΓΥΜΝΟΣ από το κατάστημα.
Στο μεταξύ ακούγονταν πράγματα τύπου: “Να δούμε τα βίντεο από τις κάμερες”, “Έχουμε κύριε security στο χώρο”, “Μα μου πήραν την μπλούζα μου, την ιδρωμένη, που φορούσα, το καταλαβαίνετε;”, “Δεν μπορώ να κάνω τίποτα”, “Δυο φορές με έχουν κλέψει! Μα τι ασφάλεια είναι αυτή που έχετε”.
Ώσπου ακούστηκαν τα αμίμητα, γνωστά και καταλαβαίνεις πλέον που θα πάει το πράμα:
Δεν θα ξανάρθω ποτέ στο μαγαζί σας και θα το πω και στους φίλους μου: Χέστηκε η Φατμέ στο Γκιουλ Μπαξέ, με παρουσία σε όλο τον κόσμο και μερικές χιλιάδες καταστήματα. Πόσους φίλους έχεις δηλαδή; Μέχρι στιγμής, από προσωπική μου εμπειρία, έχει πιάσει 2 φορές στις 2.343.542.764 περιπτώσεις που το έχω πει/σκεφτεί/κάνει. Επίσης, απ’ όσους περίμεναν στην ουρά να πληρώσουν, κανείς δεν έφυγε. Γι’ αυτό και οι εταιρείες δεν ενδιαφέρονται. Πάλι σ’ αυτές θα γυρνάμε.
Σας καταλαβαίνω, έχετε απόλυτο δίκιο: Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο: Οι εταιρείες πάντα φροντίζουν τους πελάτες τους και κάνουν ό,τι μπορούν γι’ αυτούς. Αρκεί να μην χάνουν σεντ απ’ όσα πιθανώς μπορούν να κερδίσουν. Η υποκριτική εξυπηρέτηση και κατανόηση είναι πλέον μέρος της βασικής εκπαίδευσης των υπαλλήλων.
Παρένθεση:
Από προσωπική εμπειρία (ουρλιάζοντας στο τηλέφωνο κι ενώ έχω ενημερωθεί πως “η συνομιλία μας καταγράφεται για λόγους ελέγχου της ποιότητας εξυπηρέτησης“): ‘Αδιαφορώ για την κατανόηση σας. Δεν σας κάλεσα για να μου πείτε οτι έχω δίκιο, το ξέρω οτι έχω δίκιο. Σας κάλεσα για να μου το αποδώσετε’.
Αυτή είναι μία από τις δύο περιπτώσεις όπου και έπιασε τόπο η επιμονή μου.
Από εμπειρία φίλης (σε τράπεζα στο Λονδίνο):
– Καλημέρα, είμαι φοιτήτρια και θέλω να ανοίξω ένα λογαριασμό.
– Πρέπει να δηλώσετε τόπο μόνιμης διαμονής.
– Θα μένω στην εστία του ΧΥΖ πανεπιστήμιου, ορίστε το συμβόλαιο, η εγγραφή μου στο πανεπιστήμιο, διαβατήριο, τραπεζική επιταγή από ελληνική τράπεζα (το 2002) με το πόσο για τα δίδακτρα όλου του έτους και κάλυψη του κόστους της εστίας, και 500 λίρες ρευστό, αλλά για το finalisation της εγγραφής μου στο course και στην εστία, το πανεπιστήμιο χρειάζεται άνοιγμα λογαριασμού σε βρετανική τράπεζα. (Αυτό το παράλογο το έζησα κι εγώ στο δικό μου Uni το 2005, το οποίο δεν δεχόταν καν έμβασμα.)
– I cannot help you (in posh british accent)
(συζήτηση γύρω στο 5λεπτο, η υπομονή τελειώνει)
– Bring me your manager now! or I will take my business elsewhere (την άκουσε όλο το κατάστημα. Ο manager ήρθε, η δουλειά έγινε. Τελικά για όλα υπάρχει λύση, αν θες. Μετά τον πρώτο μήνα παραμονής της στο Λονδίνο, η φίλη μου αντιλήφθηκε πως οι Βρετανοί δεν θέλουν οι δυσαρεστημένοι πελάτες να γίνονται αντιληπτοί από άλλους πελάτες. Επίσης, οτι οι υπάλληλοι τρέμουν τον manager. Δεν ξέρω αν ισχύει ακόμη.)
Back to yesterday’s events. Σκληρός λαός οι Σουηδοί.
Φυσικά και πλήρωσε ο κύριος την μπλούζα, μη τα συζητάμε. Δεν ξέρω ποια θα ήταν η καλύτερη λύση. Αν βέβαια το κατάστημα αποφάσιζε να την δώσει έτσι, με την προϋπόθεση ο άνθρωπος να την φέρει πίσω, θα έδειχνε και καλό πρόσωπο στους παρευρισκόμενους (γιατί αυτά τα as seen on Beyonce και ecofriendly corners δεν ξέρω πόσο τόπο πιάνουν).
Επίσης, ελπίζω ο κύριος να έχει την στοιχειώδη πουτανιά να μην βγάλει τα ταμπελάκια, να μην ιδρώσει πολύ και Δευτέρα πρωί-πρωί να την πάει πίσω και να ζητήσει refund 😀 (το οποίο ο manager, όσο ήμουν εκεί, δεν του είπε οτι μπορεί να το κάνει).
Σημείωση: Μια κυρία που περίμενε στο ταμείο είπε στον κύριο “Έχετε απόλυτο δίκιο, κι εφόσον δεν δείχνουμε αναμεταξύ μας αλληλεγγύη, τι να περιμένουμε από τους άλλους” ή κάτι τέτοιο. Δεν είχε κι άδικο. Ίσως ο manager, ή το προσωπικό γενικά, να δικαιούται κάποιο ρούχα ανά σεζόν για παράδειγμα. Δεν ξέρω αν ισχύει, αλλά κάτι μου λέει πως ισχύει. Θα μπορούσαν να το ‘χρεώσουν’ στο προσωπικό ίσως.
fictionalities 